اثر زوال بذر بر سبز شدن و خصوصیات مورفولوژیک ارقام آفتابگردان (Helianthus annus L.)

به‌منظور ارزیابی اثر زوال بر ویژگی‌های سبز شدن و رشد رویشی سه رقم آفتابگردان آزمایشی مزرعه‌ای به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار انجام شد. تیمار‌های آزمایشی شامل سه رقم آفتابگردان (هایسان 25، پروگرس، لاکومکا) و زوال بذر به‌صورت تسریع پیری در پنج سطح (شاهد، 24، 48، 72 و 96 ساعت) در دمای 43 درجه سانتی‌گراد و رطوبت نسبی 100 درصد بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر رقم بر سرعت سبزشدن و درصد سبزشدن نهایی در سطح احتمال یک درصد معنی‎‌دار بود؛ درحالی‌که اثرات متقابل فقط بر روی درصد سبزشدن نهایی در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار بود. درصد سبزشدن با افزایش دوره فرسودگی به‌طور معنی‌داری برای هر سه رقم کاهش یافت. یکنواختی سبزشدن نیز به ازای هر ساعت افزایش زوال 0/239 ساعت افزایش داشت. نتایج مقایسه میانگین بین ارقام مختلف نشان داد که رقم هایسان 25 و رقم پروگرس به‌ترتیب بیش‌ترین و کم‌ترین سرعت سبز شدن را داشت. هم‌چنین اثر زوال بذر و رقم بر وزن خشک برگ، وزن خشک ساقه، وزن خشک بوته، سطح برگ و ارتفاع بوته در برداشت اول و دوم معنی‌دار بود. اما تعداد برگ تنها تحت تاثیر زوال در سطح یک درصد معنی‌دار شد، اثرات متقابل در هر دو مرحله برداشت بر هیچ یک از صفات مورد بررسی معنی‌دار نبود. بنابراین بر اساس نتایج آزمایش رقم پروگرس حساس‌ترین رقم نسبت به زوال بذر بود.